1. Pamiętaj, że proces mówienia jest najbardziej skomplikowaną czynnością ruchową, której człowiek musi się nauczyć, tak samo jak siadania czy chodzenia. Także tutaj obowiązuje zasada: „Praktyka czyni mistrza”.
2. Dziecko uczy się mówić poprzez naśladowanie mowy dorosłych! Zwracając się do dziecka, nie zniekształcaj słów, nie używaj form tzw. spieszczonych typu: „Cio lobiś?” – mając na myśli pytanie: „Co robisz?”. Obowiązkiem rodziców jest podawanie dziecku prawidłowych wzorców słuchowych.
3. Nie oczekuj poprawy artykulacji po kilku dniach ćwiczeń. Terapia logopedyczna może trwać miesiącami, a czasem potrzeba nawet kilku lat, by całkowicie pozbyć się wady wymowy. Chwal dziecko, nawet jeśli nie potrafi wszystkiego dobrze powtórzyć, czy wykonać poprawnie danego zadania. Liczą się jego starania. Mała pochwała ze strony rodzica motywuje i zachęca do dalszego wysiłku, zaś krytyka zniechęca i obniża wiarę we własne możliwości.
4. Warto zaangażować do ćwiczeń obydwojga rodziców, rodzeństwo, dziadków, albo ulubioną ciocię.
5. Wszystkie ćwiczenia wykonuj wspólnie z dzieckiem, pokazując mu poprawny wzór wykonywania danej czynności.
6. Ćwiczenia nie muszą trwać długo, wystarczy kilkanaście minut dziennie.
7. Każde dziecko uwielbia udawać dorosłego, zamień się z nim rolą, niech to ono ocenia, czy ty dobrze wykonujesz ćwiczenia.
8. Jeśli dziecko nie lubi któregoś ćwiczenia, nie zmuszaj do ciągłego powtarzania, zaproponuj coś innego, żeby go nie zniechęcać.
9. Niektóre ćwiczenia warto wykonywać przed lustrem.
10. Bądź kreatywny i wymyślaj własne zabawy.
11. Słuchaj dziecka – bardzo często ono samo wymyśli inną opcję danego ćwiczenia, albo zupełnie nową zabawę.
12. I najważniejsze – po prostu bądź z dzieckiem i dobrze się baw, z dużą dawką śmiechu i dobrego humoru☺
